20 tysięcy na promocjach bankowych w 4 lata, kilkaset złotych co miesiąc. Bez tego podejścia nigdy bym tyle nie zyskał...

Czasem zysk z jednej promocji to kilkaset złotych, czasem "drobne" 10, 20, albo 50. Łącznie miesiąc w miesiąc, już od lat: 300, 400 albo nawet 500 zł. 

Takie kwoty na jednych zrobią wrażenie, inni przejdą obok nich obojętnie. Ale to jest właśnie bankobranie, czyli zyskiwanie na promocjach bankowych. Przez ziarnko do ziarnka, przez grosz do grosza. I ktoś może się śmiać, że "co to za pieniądz?!". A ja cenię każdy, bez wyjątku, bo tak mnie wychowano. I w ten sposób w 4 lata, skrzętnie dokumentowane na blogu, uzbierałem prawie 20 000 zł. Co takiego (oprócz banków oczywiście) mi w tym pomogło?

Moje bankobranie zaczynałem o wiele wcześniej, z 10 lat temu. W czasach studenckich wyglądało to różnie. Z moneybacku wpadały "grosze", bo wtedy BZ WBK na koncie "Wydajesz i zarabiasz" zwracał 1% od sumy transakcji wykonanych kartą. W najlepszym miesiącu zyskałem z nim - z tego co pamiętam - chyba 6 zł. Po drodze zdarzały się mniejsze lub większe promocje. Jednego miesiąca wpadło 50 zł, innego nic, ale w końcu okazji zaczęło się pojawiać coraz więcej i więcej oraz łatwiej dało się na nich zarobić. Nagle pojawiły się kolejne, regularnie następujące po sobie miesiące, w których zyskiwałem dzięki bankom 150-200 zł.

"Zyskałem dzięki bankom". Dla laików w temacie zawsze brzmiało to dziwnie. Zaczynało się w czasach, gdy część osób liczyła ciągle straty na funduszach po kryzysie finansowym. Z kolei "frankowicze" przecierali oczy ze zdumienia widząc, jak rata kredytu rośnie z miesiąca na miesiąc. A ja zacząłem wyprawiać takie rzeczy i mówić o tym wówczas przyszłej jeszcze żonie. Na początku traktowała to jak nieszkodliwe dziwactwo, no bo cytuję "jak można po zwrot 1% fatygować się do sklepu kilkaset metrów dalej, bo tylko tam przyjmują w okolicy płatność kartą?". Ale w końcu udało mi się ją nie tylko przekonać, ale też zarazić bankobraniem. I tak zrodził się pomysł, by podzielić się nim również z szerszą publiką, niż tylko z rodziną czy znajomi.

Dziś, z okazji 4. rocznicy bloga będzie właśnie o kwintesencji tej filozofii, która jest wpisana wprawdzie między wierszami w każdy post prześwietlający promocje bankowe na tym blogu, jednak nigdy nie pisałem o niej tak wprost. Święto bankobrania to doskonały moment, by wyjaśnić, co tak na prawdę sprawia, że bankobiorcy się bogacą. Tym razem nie będę więc pisał szczegółowo, jak udało mi się zdobyć kwotę 19 450,71 zł w 4 lata.  Jeśli chcesz to wiedzieć, serdecznie zapraszam do przejrzenia moich comiesięcznych podsumowań bankobrania. Pozostawiam je na blogu co miesiąc od lat, bo zauważyłem, jak taki przykład "z życia wzięty" może być najlepszą mobilizacją dla innych. (Dla mnie zresztą też, bo nie pozwala odpuszczać ani złotówki).

Co miesiąc z promocji bankowych zarabiam tak:

Teraz chcę napisać o tym, co moim zdaniem leży u podstaw zyskania tych 20 tys. zł, a nie jest tak oczywiste, jak te liczby, które raportuję i promocje bankowe, których regulaminy dzień po dniu dokładnie wertuję. Słowo klucz brzmi tu OSZCZĘDZANIE. I wcale nieprzypadkowo nazwa bloga Bankobranie, która pojawiła się w mojej głowie parę lat temu, jest do niego tak bliźniaczo podobna. Gdyby nie odpowiednia postawa życiowa, odpowiednie podejście właśnie w stosunku do oszczędzania, nie zyskiwałbym w takim tempie i z taką regularnością. Być może nawet wcale. To właśnie osoby, które rozumieją oszczędzanie w ten sposób są - moim zdaniem - najbardziej efektywnymi bankobiorcami. O co mi chodzi? Już wyjaśniam!

Moja droga do oszczędzania

Blog zaczynałem prowadzić, gdy o pracę było trudniej, gdy płace nie rosły tak jak teraz, gdy jeszcze ciągle tkwiono przy argumentach, że "kryzys", że "to z powodu kryzysu". Modniejsze było mówienie o oszczędzaniu. Ale wiem, jak to wyglądało (i do dziś wygląda) wśród członków mej rodziny i znajomych. "Oszczędzać nie mam z czego", "Gdybym więcej zarabiał, to bym odkładał". Takie wytłumaczenia są powszechne. I są zręcznymi wytrychami. Odsuwać od siebie oszczędzanie jest łatwo, gdyż oszczędzanie do łatwych nie należy. Kojarzy się negatywnie z wyrzeczeniami, rezygnacją, ograniczeniami.

Często jest tak, że to "oszczędzać nie mam z czego" jest chroniczne. Za ewentualnym zwiększeniem płacy zazwyczaj idzie faktyczny wzrost kosztów życia (inflacja). Pomijam już aspekt, że apetyt też rośnie w miarę jedzenia i czym więcej ma się pieniędzy, tym większe są potrzeby, bo to byłaby jednak ocena subiektywna. Ale przez to rzadko kiedy w życie wdrażane są postanowienia "gdybym więcej zarobił to bym odkładał". Wielu rozwija się zawodowo, awansuje, a za tym idzie wzrost apanaży. A co się dzieje z oszczędzaniem? Nic.

W mediach, w Internecie, w prasie, poradnikach i od znajomych wskazówek na oszczędzanie można uzyskać masę:

• "Korzystaj ze zmywarki, zaoszczędzisz na wodzie"

• "Kup pralkę A+++, by zaoszczędzić na energii elektrycznej"

• "Przygotuj jedzenie w domu, zamiast stołować się na mieście"

• "Na początku miesiąca odłóż od razu określoną kwotę ze swej pensji"

Wszytko pięknie, ładnie, idealistycznie. Ale, ale! Ja tu widzę wiele "ale"!

Zmywarka to koszt: zakup urządzenia, tabletki, płyn, sól, zużycie prądu - zmniejszone zużycie wody zwraca się po tylu latach, że trzeba już kupić nową zmywarkę (choć nie zrozum mych słów jako deklaracji głównego wroga zmywarek; mam ją, bo doceniam wygodę, zaoszczędzony czas itd.).

Pralkę A+++ można kupić. Ale co to za mądra rada, gdy moja świetnie działa, ma zaledwie 4 lata, a te z wyższą klasą energetyczną są nieraz sporo droższe?!

Posiłki własnoręcznie przygotowane często są zdrowsze i tańsze. Ale litości. Przyjemność też się należy, czasem na mieście zjeść wypada albo trzeba.

Odkładanie pieniędzy do koperty czy na konto oszczędnościowe, tak by ich nie wydać tu i teraz, ale dopiero na określony cel jest pewną opcją... ale taką, która nie zawsze się sprawdzi. Bo jednak wiąże się z wyrzeczeniami i być może ograniczeniami. Szczerze? (Oczywiście, tylko tak głupio się pytam, bo piszę szczerze jak zawsze!) ... powyższe nie przekonałoby mnie skutecznie do oszczędzania. To takie podejście mocno inwestycyjne, a w nim (moim zdaniem), albo oszczędności są wątpliwe, albo pozostaje niesmak, bo z czegoś trzeba zrezygnować, albo cel wydaje się czasem zbyt wyimaginowany.

Ale czy mam problem z oszczędzaniem? Osobiście nigdy. Oszczędzałem od małego i na całego. Tak mnie wychowano. Pieniądz we własnej skarbonce, później we własnej portmonetce, z czasem wspólnie przy lokacie mamy, a później to już na własnej. To był standard i nie wyobrażałem sobie, by kiedykolwiek było inaczej. Nigdy nie miałem pokus rozhulania tych pieniędzy, bo choć moje oszczędzanie było i jest najczęściej bez celu, to wiem, że docelowo jest ono samo w sobie bardzo poważnym celem, który w codziennym życiu pozwala mieć ogromny komfort. Bo własne oszczędności dają właśnie poczucie olbrzymiego spokoju, że gdy "coś" i "kiedyś" się stanie, to mam "poduszkę finansową", która pozwala mi przeżyć np. bez pracy nie miesiąc, nie cztery, ale i dłużej.

Zabrać się do oszczędzania jest bardzo trudno. "Zacznę oszczędzać od nowego roku", "zacznę już oszczędzać, ale po wakacjach". Można się tak łudzić. Na oszczędzanie zawsze będzie za wcześnie i zawsze znajdzie się argument, by je odsunąć w czasie. Tymczasem to powinno dziać się "samo", bez problemu, intuicyjnie. Inaczej łatwo się przekonać, że się nie da, że jeszcze to nadrobię, bo "jak będzie nowy rok, to odłożę więcej". A prawda jest taka, że... to guzik prawda.

System edukacji dzieci na przykład trwa wiele lat po to, by uczyć się wszystkiego... właśnie przez te wiele lat. Zaczyna się od szlaczków i kaligrafowania pojedynczych literek na początku drogi, poprzez rzeczy poważniejsze i trudniejsze, dochodząc do trudnych zagadnień (z mego punktu widzenia 😉) z fizyki czy chemii już na poziomie szkoły średniej. A przecież można by stwierdzić, że starszy dzieciak nauczy się literek szybciej i sprawniej, gdy lat będzie miał np. 10 albo 12. I w ten sposób edukację skondensować można by do kilku lat. Jednak dzieje się inaczej. Uczymy się długo, rozwijamy zainteresowania, specjalizujemy się. Z perspektywy czasu śmieszą nas podstawy nauczania typu "Ala ma kota" oraz "2+2=4". Ale bez nich nie byłoby rzeczy poważniejszych. Nie przeczytalibyśmy literatury dla ucznia klasy maturalnej, ani nie rozwiązali skomplikowanych równań z wieloma niewiadomymi. Całości kilkunastoletniego systemu edukacji w okresie znacznie krótszym ogarnąć się nie da.

Tak samo jak edukacja wygląda oszczędzanie. Krok po kroku i z głębokim przekonaniem o sensie całego "systemu". "Poduszki finansowej" nie zrobi się w miesiąc, ani nawet w trzy. Nie oszukuj się. Na to trzeba czasu, konsekwencji i systematyczności. Tej niewielkiej, z pozoru śmiesznej, przez wielu często kwitowanej pogardliwie: "co mi da te 10 czy 50 zł?".

Bankobranie = oszczędzanie z dopingiem

Jeśli ktoś wpadł na dobre i po uszy w bankobranie, to zapewne potrafi znaleźć błyskotliwą odpowiedź na tak postawione pytanie. Sens oszczędzania po prostu ma się we krwi. Wielu zarażonych bakcylem zarabiania na promocjach bankowych ma oszczędzanie we krwi! Jedno z drugim, moim zdaniem, wiąże się nierozłącznie. Co więcej! Jest w tej relacji oszczędzanie-bankobranie pewna zadziwiająca wzajemność. Bo ja moje bankobranie obrałem jako dodatkowy kurs na oszczędzanie. I to nie tylko dzięki wpadającym na konto złotówkom! Owszem, oszczędzam tam, gdzie z pozoru wydawałoby się to niemożliwe. Czyli wydając podczas zakupów, w sklepach, które kuszą promocjami, w dodatku (i o dziwo!) z bankami jako sprzymierzeńcami. Mimo, że na co dzień nie są one przecież instytucjami charytatywnymi i chcą zarabiać na prowizjach, opłatach i odsetkach.

Dzięki bankobraniu mogę nie zmieniać swych przyzwyczajeń zakupowych. Kupuję tyle co dotąd, w tych samych miejscach co zawsze. Ale wiem, że korzystać należy z odpowiednich rozwiązań - wybieram formę płatności, która niesie za sobą korzyści. Gdy płacę gotówką czy kartą, cena na paragonie jest ta sama. Ale to co dzieje się "w tle", to kwestia najważniejsza. Gdy płacę kartą (w tym także kartą w telefonie), wtedy:

• otrzymuję moneyback czyli procentowo naliczany zwrot za sumę transakcji

• spełniam warunki promocji, które najczęściej wymagają wykonania określonych wydatków, by dostać premię pieniężną za otwarcie konta czy nagrodę rzeczową za wyrobie karty kredytowej.

Bankobranie dopinguje moje oszczędzanie, bo pozwala wyjść poza pewną strefę komfortu, z której wielu ruszyć się nie potrafi. To porzucenie współpracy z jednym bankiem i posiadanie tylko jednego konta i jednej karty. Takie skrajnie nieopłacalne podejście, które przekłada się na inne sfery życia. Bo w bankach, ale nie tylko zresztą tam, także w telekomach, towarzystwach ubezpieczeniowych, czy w innych firmach, preferencyjne warunki oferty mają przede wszystkim nowi klienci. Ci z wieloletnim stażem, przywiązani, niemobilni i nieotwarci na zmianę po prostu płacą (z roku na rok coraz więcej). Porzucenie strefy komfortu w zakresie współpracy z bankami nie pozbawiło mnie komfortu wydawania pieniędzy na to, na co chcę. Nie muszę odejmować sobie przyjemności. Jeśli nie chcę, nie muszę w oszczędzanie inwestować (poprzez wspomniane zakupy mniej chłonących prąd urządzeń; poprzez czas poświęcany na przygotowywanie kanapek do pracy). Owszem, ja to mogę robić, jeśli chcę, ale nie jest to dla mnie absolutnie konieczne. Bo oszczędza się "samo". Oszczędzam w sposób ofensywny. Jak w sporcie najlepszą obroną jest atak, tak i najlepszym oszczędzaniem jest zwiększenie zarobków. Ale bez przesady. Nie trzeba błagać pracodawcy o kolejną podwyżkę, nie trzeba zmieniać pracy, nie trzeba łapać kolejnych fuch. Można na co dzień, przy okazji tego co robi prawie każdy (czyli podczas zakupów) oszczędzać. 100, 200 czy 300 zł miesięcznie. Może to niewiele. Ale z każdym miesiącem zbiera się coraz więcej. I te 4 lata mego dokumentowanego na blogu zarabiania na promocjach bankowych dowodzą, że można dojść do 20 000 zł. Kwoty, która jest dla wielu niewyobrażalna, by odłożyć ją z miesiąca na miesiąc. Ale systematyczność w bankobraniu (i oszczędzaniu) robi swoje. 

Z okazji 4. rocznicy bloga przygotowałem dla moich Czytelników podwójny prezent. To dwie części poradnika, pt. "Niezbędnik Bankobiorcy Plus", a w nich informacje, które mam nadzieje ułatwią i usprawnią Twoje bankobranie. Sprawdź swoją skrzynkę e-mail już w najbliższy weekend, bo właśnie w ten sposób, za pośrednictwem newslettera, podeślę ten "urodzinowy" prezent. A jeśli jeszcze nie zapisałeś się na newsletter bankobrania, to teraz jest ku temu dobra okazja. To zero spamu, a jedynie informacje o najbardziej opłacalnych promocjach (wysyłam je zazwyczaj do 2 razy w tygodniu): zapisz się na newsletter