32 tysiące złotych w 6 lat zarabiania na bankach. Moje podsumowanie i coś jeszcze...

Boom! Blogowi Bankobranie właśnie stuknęła 6. rocznica.

To też rocznica mojego szczegółowego dokumentowania zarabiania na bankach. Bo blog Bankobranie to nie tylko teoria promocji bankowych, ale też wieloletnia praktyka autora. Zliczając zyski z raportów, po 6 latach mam już ponad 32 tysiące złotych. Dziś moje rocznicowe podsumowanie i nietypowy wpis gościnny Żony.

Bankobranie: to nie wyścig po więcej i więcej, a codzienność klienta banku 

Początki bloga i dokumentowania moich zysków na promocjach bankowych to 2014 rok. Choć zacząłem już kilka lat wcześniej, to dopiero po czasach studenckich zarabianie na bankach nabrało prawdziwego rozpędu. Praca, małżeństwo, wspólne gospodarstwo domowe… i związane z tym większe wydatki - to one sprzyjały coraz lepszym wynikom. Oznaczały bowiem więcej korzyści od banków (wtedy wśród promocji o wiele popularniejszy był moneyback, czyli procentowo naliczany zwrot od płatności kartą). No i suma zysków rosła coraz bardziej. Gdy 200-300 zł stało się miesięczną normą, powstał blog, by to dokumentować i prześwietlać promocje dla innych.

Sam byłem pozytywnie zaskoczony, gdy okazało się, że po 12 miesiącach dzięki promocjom bankowym zarobiłem ponad 5800 zł. Z tej okazji opublikowałem pierwszy wpis podsumowujący moje roczne zyski na bankach. Wynik zrobił wrażenie nie tylko na mym samym. Zagościłem m.in. w programie "Dzień Dobry TVN" (to już 5 lat... ależ czas leci).

Taki wpis podsumowujący stał się tradycją na tym blogu, o której nie zapominam także teraz po 6 latach. Choć jak zawsze podkreślam, że nie o bicie rekordów tutaj chodzi. Moje bankobranie to nie wyścig po więcej i więcej, a codzienność. To zyskiwanie na tym, że korzystam z usług bankowych (wydając jak każdy pieniądze na życiowe potrzeby) w możliwie najbardziej korzystny dla siebie (czyli przeciętnego klienta banku) sposób. To zwroty za płatności kartą, premie za konta i karty, nagrody, bonusy za podstawowe produkty bankowe.

Mój 6-letni bilans zarabiania na bankach 

Skoro więc blog ma 6. urodziny, to i czas na kolejny bilans zysków z dotychczasowego bankobrania.

I wyszła kwota... 32 231,29 zł! Olbrzymia, mnie samego (nieco) zaskakująca, abstrakcyjna, duże wow. Ale to nie wzięło się znikąd! Tego nie wygrałem, to nie przyszło szybko. To efekt regularności, sumienności i konsekwencji. Bo to 72 miesiące z lepszymi lub gorszymi wynikami, ale zawsze na plusie, bo w promocjach bankowych mamy przecież gwarantowane bonusy bez cienia ryzyka, jak i bez odrobiny losowości. I tak zyskiwałem w tym okresie od 144,81 do nawet 1370,21 zł miesięcznie (co szczegółowo przedstawiam w comiesięcznych raportach: Ile zarabiam na bankach?).

Historię obrazuje poniższy wykres z moimi comiesięcznymi wynikami począwszy od 2014 roku:

Z wykresu nie widać tendencji spadkowej (co po tylu latach cieszy), choć może i też nie ma jakieś znacznego wzrostu. Ale to jest właśnie istotne, że jest pewna stabilność (uśredniając na lata, bo widać, że miesiące mogą być różne).

Średni miesięczny wynik to ponad 447 zł. Na kimś zrobi to wrażenie, a na kimś innym nie. Ale ja doceniam te liczby, bo to kasa, która jest dla mnie. A przecież równie dobrze mogłoby jej nie być. Wszak mógłbym robić zakupy tak samo jak robiłem i robię, mógłbym opłacać rachunki za media jak każdy. Mógłbym przy tym korzystać z jednego konta, "zwykłej" karty albo płaciłbym gotówką. Jednak poza tę (pozorną) strefę komfortu wyszedłem.

"Nie" dla rutyny

Nie akceptuję przyzwyczajenia do jednego konta, jednej karty i dożywotniego ożenku z jednym bankiem. Nie tędy droga! Dobieram sobie produkty bankowe tak, by przynosiły dla mnie określone korzyści. A tych możliwości jest wiele, bo to przecież zwroty za płatności kartą, gwarantowane nagrody (najczęściej bonusy pieniężne) za skorzystanie z konta czy karty kredytowej danego banku i inne gratyfikacje.

Czy mnie to kosztuje? Nie, gdyby tak było, to bankobranie nie miałoby sensu. Żyję, jak żyłem, zakupy robię, jak robiłem i wydaję tyle, ile normalnie wydać bym musiał. A że czas to pieniądz? Oczywiście, szanuję go. Dziś, z racji prowadzenia niniejszego bloga, trudniej mi oddzielić i obliczyć czas poświęcony na "prywatne" bankobranie. Kiedyś jednak spróbowałem policzyć ile czasu zajmuje korzystanie z promocji bankowych i wyszło mi, że przy średniomiesięcznym zysku 400-500 zł potrzeba ok. 5-7 godzin/miesiąc.

Dużo czy mało? Jak dla mnie godzinówka wychodzi solidna i godna poświęconego czasu. A przecież ogarnianie niektórych spraw możliwe jest w dowolnym momencie i okolicznościach (ot, jak jem śniadanie, jadę tramwajem czy siedzę w poczekalni). Z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że to hobby wciągające, ale jakież intratne, gdy większość hobby owocuje przyjemnościami, ale też jednak kosztuje. Bankobranie u mnie daje plusy po jednej i po drugiej stronie bilansu.

Świętując 6. rocznicę bloga postanowiłem pokazać moje bankobranie z jeszcze bardziej prywatnej strony niż robię to publikując comiesięczne raporty z zarabiania na bankach. Poprosiłem o wpis gościnny moją Żonę. Bo nasze zarabianie na bankach od początku dokumentowania zysków na tym blogu jest wspólne. Zainspirował mnie jeden z Czytelników, pisząc z żalem jak trudno mu przekonać do zysków na promocjach bankowych swoją drugą połowę. A to wiadomo, z reguły ma znaczenie w kontekście owocnego bankobrania i od strony praktycznej, i finansowej. Otóż, może wbrew pozorom, nasza historia była całkiem podobna. Czasem, jak się okazuje, temat promocji bankowych trzeba po prostu wzajemnie "przetrawić".

WPIS GOŚCINNY AGNIESZKI:

I ślubuję Ci miłość, wierność i … wytrwałość w bankobraniu?

Nie byłabym uczciwa, gdybym w tym miejscu napisała, że z promocjami bankowymi było mi zawsze po drodze. Jeszcze przed ślubem pewne zwyczaje mojego przyszłego męża związane z tą tematyką traktowałam co najwyżej jako dość dziwne i specyficzne hobby. Żeby nie napisać, że mnie to po prostu w k u r z a ł o.

Ile tych kont?!

Kilka kont, wiele kart płatniczych w jego portfelu, z czasem jakaś karta kredytowa, której specyfiki wtedy nie rozumiałam. Wydawało mi się to takie dziwne, szalone, niezwyczajne i nienaturalne. Jeden człowiek to jedno konto (prawie?) na całe życie - w takim przekonaniu wyrosłam, zresztą jak większość osób, które znam (bo mam na myśli czasy sprzed 8-10 lat). Zatem jeśli ktoś tu odstawał od normy, to na pewno nie ja ;) Ani myślałam, że za parę lat zwyczaje męża przejmę sama, regularnie zasilając bonusami z tej czy innej promocji bankowej nasz wspólny małżeński budżet domowy. Ale czasy, gdy moje zdziwienie działaniami Złotówy sięgało zenitu były inne. I moje podejście do spraw finansowych zresztą też.

Kto lepszy z matematyki?

Ja i mąż, wyrośliśmy w dwóch różnych domach. W moim plany i związane z nimi wydatki z różnych powodów (czasem mniej, czasem bardziej uzasadnionych), wyprzedzały zwykle realny stan portfela. Przez co często brakowało na większe sprawy. Zawsze myślami byliśmy w temacie czego nie ma, a nie, co jest. Mniejsze pieniądze, takie wystarczające na codzienne życie nie cieszyły, bo nie pozwalały osiągnąć szybko większego, wymarzonego celu. Pieniądze nie były też traktowane w moim domu z właściwym im szacunkiem. 

Dziś, gdy wpadają bonusy od banków i po pewnym czasie zbiera się większa kwota, widzę to szczególnie wyraźnie. Niby prosta matematyka: suma mniejszych wpływów zawsze da większy. A jednak kiedyś po te części składowe nie chciałoby mi się schylić. U męża było inaczej. Wychował się w domu, w którym szacunek do pieniądza i przedsiębiorczość dawały owoce bardzo pozytywne. Nie mógł nie docenić tematu zarabiania na bankach. Chociażby dlatego, żeby nie tracić tam, gdzie nie jest to konieczne. Bezpłatne konto, przelewy, wypłaty z bankomatów, z czasem drobne zyski na moneybacku - to były jego początki w temacie bankobrania. A gdy potem banki zaczęły dawać więcej, on był już na tyle "rozkręcony" w tematyce, że czerpane korzyści robiły wrażenie nawet na tych, którzy, tak jak ja, nie czuli siły drobnego pieniądza, a chcieli mieć (bo kto by nie chciał) ten większy.

Kiedyś było trudniej o zyski na bankach

Parę ładnych lat temu więcej i prościej płaciło się gotówką. Należałam do osób, które z oporami przyjmowały dobrodziejstwa nowoczesnej bankowości. A w bankobraniu karta płatnicza to przecież podstawa. Aby się przekonać do promocji bankowych, potrzebne mi było wyrobienie pewnych nawyków (Złotówa ma to chyba we krwi). Tymczasem idąc do najbliższego sklepu brałam z półek co trzeba, wykładałam banknot i już.

Żeby zapłacić kartą i zyskać np. zwrot w postaci moneybacku trzeba było: a) znaleźć sklep, który płatność kartą akceptuje (dziś to standard, kiedyś ze świecą szukać…), czyli pofatygować się nieco dalej niż pod blok; b) kupić coś więcej niż skromny posiłek dla studenta (typu jogurt + bułka), bo sprzedawcy w mniejszych sklepikach przyjmowali płatności kartą z oporem, a przy kasie wisiała często karteczka: “Płatność kartą powyżej 20 zł”. I tu się znów kłaniały nawyki, których ja nie posiadałam. Wypadało bowiem przewidzieć przyszłe potrzeby sięgając w perspektywie obiadu i kolacji, a nie tylko śniadania i zrobić za jednym razem nieco większe zakupy; no i c) dochodziły do tego jeszcze nierzadkie problemy w zrealizowaniu płatności kartą. Takie były czasy (na szczęście minione), banki, firmy udostępniające terminale, klienci i sprzedawcy dopiero się uczyli. Do dziś pamiętam wzrok kobiety, zniecierpliwionej w kolejce długim oczekiwaniem na zrealizowanie przeze mnie płatności. Po kilku próbach zrezygnowałam i wyszłam ze sklepu bez zakupów…

Teraz to zupełnie inna bajka. Zyskiwać na bankach jest o niebo prościej, a wzrokiem tej kobiety sprzed 10-ciu lat zdarza mi się, przyznam, obdarzać osoby skrupulatnie przeliczające przede mną w kolejce drobniaki, bo kasjerka nie ma akurat jak wydać reszty. No ale moje początki w promocjach bankowych nie były usłane różami. Może miałam pecha, bo Złotówie zawsze szło. Dla mnie było chyba na to jeszcze za wcześnie. Tym bardziej pewnie, konfrontując moją rzeczywistość z zadowoleniem przyszłego męża podliczającego swoje zyski na bankach, po prostu się wkurzałam :)

Nie tylko premie i zwroty

Dziś, gdy ktoś pyta mnie o początki naszego małżeństwa, żartobliwie odpowiadam, że za Złotówę wyszłam nie tyle dla pieniędzy, ale dla pomyślnego załatwiania spraw bankowych. I chwalę się przy tym, jak za namową męża na infolinii wynegocjowałam kolejny zwrot za płatności kartą kredytową (kiedyś znana byłam z tego, że telefon do banku był dla mnie takim poświęceniem, że mogłam odkładać go w nieskończoność). Albo przypomina mi się sytuacja z pewnego banku. Chciałam wziąć udział w promocji, ale pani w oddziale rozłożyła ręce, bo z jej wiedzy wynikało, że nie mam takiej możliwości. Szybki telefon do domu, mąż zerknął w regulamin i napisałam reklamację w oparciu o jego zapisy. Jeszcze tego samego dnia pani z oddziału skontaktowała się ze mną i okazało się, że się da (a przy okazji poprosiła o wycofanie reklamacji). Udało się. I przyznam, że nie pierwszy raz i nie tylko w banku.

To, czego nauczył mnie Złotówa przy okazji bankobrania, a czym wyraźnie nie obdarzyła mnie natura, to chęć walki o swoje. Takiej zdrowej, nie kojarzącej się z awanturą i pieniactwem. Nieważne, czy w banku, czy w rejestracji u lekarza, albo przy kasie w sklepie. Jeśli są ku temu racjonalne podstawy, jeśli poddając się miałabym stracić (np. finansowo, bo zakupiony w sklepie towar miał być w promocji). W życiu (nie tylko w zyskiwaniu na tej czy innej promocji bankowej) taka zrównoważona postawa bardzo pomaga.

Razem zyskujemy więcej

Faktem jest, że we dwoje w bankobraniu jest o wiele łatwiej. Chociażby dwa razy więcej okazji do założenia kont, wzajemne polecenia, które też bywają premiowane przez banki, albo możliwość żonglowania wydatkami (mąż ma np. "dzięki mnie" na swojej karcie porządne zwroty za fryzjera, a ja wychodzę zawsze cała szczęśliwa, że ktoś za mnie zapłacił). I można podzielić się obowiązkami. Ja robię listy zakupów, mąż je realizuje, zarządzając wydatkami w sklepach tak, by płatności wymagane na kartach w jednej, czy drugiej promocji bankowej zostały zrealizowane w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim czasie. I dzięki temu co miesiąc, niezmiennie od początku małżeństwa, wpadają do naszego domowego budżetu zyski z promocji bankowych. Tym większe, im większe pojawiają się wydatki. Przy dwójce dzieci coraz bardziej odczuwalne. Dziś nie są to już tylko studenckie “okazjonalne bonusy”, ale całkiem poważna pozycja w naszych finansach. Teraz potrafię ją docenić, w dowód czego kupiłam mężowi na 30-te urodziny świnkę-skarbonkę. Z czasem stała się symbolem wykorzystywanym przez Złotówę, a między nami jest niepisana umowa, że dopóki ta świnka jest... pusta, bankobranie w naszym domu ma się dobrze. Pieniądze są tam, gdzie powinny leżeć, czyli na kontach i kartach, pozwalając zyskiwać na promocjach bankowych.
___________

To się "trochę" więcej o sobie dowiedziałem 😉 A jeśli Ty chcesz więcej dowiedzieć się o promocjach bankowych, bo np. pierwszy raz się stykasz z tematem, albo nawet gdy już o tym co nieco wiesz, ale masz jakieś pytania, to zachęcam Cię do skorzystania z darmowego eBooka "Jak zyskiwać dzięki bankom?".

To dokument pdf, który możesz pobrać do czytania na komputerze, tablecie, telefonie czy do wydrukowania, w którym znajdziesz objaśnienia, wskazówki oraz sposoby ułatwiające korzystanie z promocji bankowych. To właśnie w nim dzielę się swą wiedzą i doświadczeniami, dzięki czemu Tobie będzie łatwiej zrozumieć i poczuć temat, niż mej Żonie na początku. Przewodnik dostaniesz mailem, jako prezent powitalny  po zapisie na newsletter, z którym z kolei będziesz na bieżąco z nowościami wśród bankowych promocji:

Adres e-mail: